Błogosławiony ks. Bronisław Markiewicz urodził się 13 lipca 1842 roku w Pruchniku k/Jarosławia. Był kapłanem Diecezji Przemyskiej, ofiarnym i cenionym duszpasterzem, a także profesorem Seminarium Duchownego. Od początku swego kapłaństwa był szczególnie wrażliwy na religijne, moralne i materialne zaniedbanie dzieci i młodzieży, a także niedolę prostego ludu. Wypowiedział ostrą walkę wadom narodowym Polaków. Rozwiązanie problemów społecznych widział w dobrym wychowaniu młodzieży i podniesieniu moralnym całego społeczeństwa.Posłuszny głosowi Bożemu udał się do Św. Jana Bosko do Włoch i został jego uczniem. Po 7 latach pobytu wrócił w 1892 roku do Polski i objął parafię w Miejscu Piastowym.

Tu – obok pracy duszpasterskiej – prowadził szeroką działalność w utworzonych przez siebie zakładach wychowawczych. Szybko dojrzała w nim myśl o założeniu nowej rodziny zakonnej. W dniu 23 września 1897 roku skierował po raz pierwszy do Biskupa Przemyskiego i do Ojca Świętego prośbę o pozwolenie na założenie Zgromadzenia.

Mimo usilnych starań nie doczekał się tak ważnej dla siebie decyzji. Zmarł 29 stycznia 1912 roku. 29 września 1921 roku Biskup Krakowski Adam Stefan Sapieha wydał dekret erekcyjny Zgromadzenia. Natomiast 15 czerwca 1966 roku Zgromadzenie zostało zatwierdzone na prawie papieskim. Proces beatyfikacyjny ks. B. Markiewicza rozpoczął się w 1958 roku. 2 lipca 1994 roku został promulgowany dekret o heroiczności cnót Sługi Bożego.

21 kwietnia 2004 roku Komisja Lekarska zatwierdziła nadzwyczajne – z medycznego punktu widzenia – uzdrowienie (co do sposobu), za przyczyną Sługi Bożego ks. Bronisława Markiewicza!

19 czerwca 2005 roku w Warszawie beatyfikowano naszego patrona.